ร้านอาหาร U-Za ตึกM1 หอพัก Golf City

สวัสดีครับ วันนี้อารมณ์ดี แล้วก็รู้สึกหิวเลยมานั่งรื้อ ล่ะก็รวมๆภาพอาหารที่กินที่ร้านนี้มาให้ดูกัน
ร้านอาหาร เป็นห้องเล็กๆอยู่บริเวณหอพักตึกแรกเลยของหอพักกอล์ฟซิตี้ ตอนแรกเห็นชื่อร้าน คิดว่าเป็นร้านขายนม ขายของจำพวก L  แต่พอเดินไปดูก็เป็นร้านอาหารที่บรรยากาศดี ภายในห้องอาหารจัดเป็นโทนสีส้มสว่างๆ ดูแล้วกำลังสบายตาเลย เจ้าของร้านจัดร้านค่อนข้างเรียบง่าย แต่มีสไตล์เป็นของตัวเอง  พี่เจ้าของร้านเป็นคนเหนือครับ เป็นกันเองมากๆ ใจดีด้วยคุยด้วยแล้วสนุกดีครับ

เมนูแรกที่จะแนะนำคือ ปลากระพงทอดสามรส รสชาติอาหาร ค่อนข้างเผ็ดนิดๆ ปลาชิ้นกำลังพอดีคำเกือบๆจะใหญ่เกินคำล่ะ  ส่วนแป้งจะค่อนข้างเยอะ  เนื้อปลานี่จะมองเห็นได้ยากนิดหน่อย ^.^  โดยรวมแล้ว เต็ม10 ให้ 6 ครับ

 

Day60 1/8/55

โว้ว.โว่ว.โว่ย.โวย โอยเหนื่อย ตะโกนดังเกิน คืออยากจะแหกปากนิดหน่อย วันที่60ของการทำงานแล้ว เร็วมากอ่ะ  แล้ววันนี้ก็ตื่นนอนมาแบบสบายสุดๆ เพราะเมื่อคืนนอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม เสียดายไปนิดหน่อยไม่น่าตื่นมาตอนตีสามเล้ย
สำหรับช่วงเช้า จะนั่งหาข้อมูลเพิ่มที่พี่หมีให้มา คิดไปคิดมารู้สึกเหมือนจะลงเนื้อหาเยอะไปหน่อยรึเปล่า ลองลบออกดู ก็.. น้อยไปหน่อย เหอๆ สรุปคือ จะทำให้ไม่เยอะ แต่ก็ไม่น้อยจนหน้าเกลียดล่ะกัน แล้วก็ทำไปไม่นานก็มานั่งทำ blog ตัวเอง เขียนเพิ่มเกี่ยวกับ about arguu และก็เกิดอารมณ์… อยากจะทำ arguu กินโชว์ ละ เลยนั่งเลือกภาพ ล่ะก็ปรับความชัดนิดหน่อย พอเริ่มทำได้ ลงรูปแรกไป ก็มีเหตุจำเป็น(จำเป็นมากๆ)  เลยต้องหยุด มานั่งทำงานของพี่หมีต่อ(จะเสร็จซักงานมั้ยนี่) แต่สัญญากับตัวเองว่า คืนนี้จะทำให้เสร็จจ้า
ช่วงบ่ายระหว่างนั่งทำงานไปฟังเพลงไป แอบแวบเล่น facebook ซักครู่ เห็นกิจกรรมของทาง dtac ภายใต้คอนเซ็ปต์ “feel good journey by dtac” ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เข้าไปอ่านซักนิดนึง เลยรู้รายระเอียดต่างๆ เลยสมัคร แล้วก็ส่ง blog นี้ไป  จริงๆก็ไม่ได้อยากได้รางวัลรัยอ่ะ  แค่อยากให้คนรู้จักblogของผมเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง  หลังจากสมัครเสร็จก็นั่งทำงานตัวเองต่อ แหะๆ    ประมาณ 4โมงเย็นกว่าๆ ก็ได้ช่วยพี่เปิ้ลติดแท๊ค ตัวหมายเลขหนังสือข้างหน้าและก็ตัวQR code หนังสือเกี่ยวกับ Steve Job ซึ่งจะนำไปใช้ในวันจันทร์เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ  เลยต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้

 

บ่นนอกเรื่องนิดนึง(อยากบ่น)

หลังจากเลิกงานเมื่อวันที่1สิงหาคม     ผมออกไปรอรถแท๊กซี่เพื่อที่จะกลับหอ รอรถนานมากๆ ตั้งแต่4โมงครึ่ง  ที่นานก็มีอยู่สองปัจจัยคือ 1. รถแท๊กซี่มาน้อย  2. ใกล้ช่วงเลิกงาน รถที่มาก็จะมีผู้โดยสารแล้ว 3. โดนตัดหน้า (อันนี้เซงมากๆ)
เรื่องของเรื่องคือ โดนนศ.ธรรมศาสตร์หรือผู้โดยสารบริเวณนั้น โบกแท๊กซี่ตัดหน้าไปสามรอบ  เรายืนอยู่กันสี่คน เห็นแท๊กซี่มาเลยโบกเรียกไปชั่วหายใจประมาณสองเฮือก  มีผู้หญิงแทรกมาจากด้านขวาเค้าเดินมาจากหลังป้ายรถเมล์หันมามองทางพวกผม  แล้วก็เดินไปจับประตูรถเปิดเข้าไปเฉย  ก่อนขึ้นก็หันมามองทางพวกผมน่ะแล้วก็ขึ้นไปเฉยเลย =.= ทั้งๆที่เห็นว่าโบกแล้วแต่ก็ยังน่ะ พวกผมเลยยืนงงเลย นี่แหละนิสัยเด็กเก่ง(จะบอกว่าโดนบ่อยมาๆแทบทุกวันที่มารอ)
อีกคันนึงก็พอกัน  ผมยืนอยู่หน้าป้ายรถเมล์ โบกแล้ว นี่ มีผู้หญิงสองคนเดินออกมาจากสวทช. อยู่ดีก็กลับหลังหันไปโบก เดินเข้ารถเฉย(อีกแล้ว) อันนี้ไม่ว่ากันคงไม่เห็นพวกผมแต่เห็นแท๊กซี่เค้าลังเลชี้มาทางพวกผมน่ะ แล้วสองคนนั้นพูดรัยไม่รู้ แล้วก็ขึ้นรถ (อดอีกแล้ว)
คันที่สามนี่ เด็กหน่อยน่าจะซักปี1 คนนี้ผมเห็นนั่งกด iphone ตั้งนานล่ะ เห็นใส่หูฟังด้วย รถมาพวกผมก็โบกกัน  แล้วคนนี้พูดโทรศัพย์กับเพื่อนว่าเอ้ย แปบนึงแท๊กซี่มาแล้วเดิ่วนั่งแท๊กซี่ไปก็ได้ แล้วก็ลุกเดินไปทางด้านหลังผม เปิดประตูรถเข้าเฉย (งงอีกรอบ)จะบอกว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นเร็ว แล้วไม่ทันพูดรัยเลย ได้แต่ยืนหน้าเอ๋อกัน  พวกผมเลยเซ็งๆ เดินจากหน้าสวทช.  เดินเท้าออกไปที่ประตูเชียงราก(ถือซ่ะว่าเดินชมวิว) ไปขึ้นแท๊กซี่ข้างหน้าเอา กว่าจะถึงหอก็ 18.30  อ่อบอกเพิ่มนิดนึง เคยมีครั้งเดียวเลย ที่โบกก่อนแล้วมีคนตัดหน้า ไปเปิดประตูรถแท๊กซี่ แต่แท๊กซี่ชี้มาทางพวกผมแล้วบอกว่า พวกผมโบกก่อน(คิดว่าพี่เค้าพูดงี้น่ะ) พวกนั้นเหวอเลย เหะๆ  แล้วเค้าก็ขับเลยมารับพวกผม(นานๆทีเจอแท๊กซี่อย่างพี่คนนี้)

โอเคบ่นจบ สบายใจ